دوست داشتن حس قشنگیه

باعث میشه یه امیدی تو دلت بیاد تا باهاش نفس بکشی، عاشقی کنی، زندگی کنی

بماند که حسود میشی، حساس میشی، زودرنج میشی، طبیعیه

چون دلت می خواد ثابت کنه همش خیال واهیه، الکیه

کاش تو ثابت کردنش اونقدر محکم باشه که صبوری کنه، حوصله کنه تابفهمونه اشتباهه

یه رابطه خشک و بی روح چقدر می تونه دووم بیاره؟؟؟

 با هر تنلنگری میشکنه

یجا نوشته ایی خوندم که بنظرم بی ربط با حس امشبم نمیاد:

(( وقتی یکی بهت گیر میده، ازت جواب می خواد

حسودی و گیردادناش کلافه ات کرده

فک نکن زیادی بدبینه

خوشحال باش چون عاشقته، داره واسه دوست داشتنت میجنگه))

+ امشب حال دلم خوش نیس

+ یکی که عاشقانه می پرستمش، همش فک میکنه دارم اذیتش میکنم

+ کاش بدونیم عشق با همه چیش قشنگه، این مهمه چطور نیگاش کنی

+ نمیدونم چجوری بفهمونم بابا وقتی ناراحتم ابراز علاقه تو کلامت می تونه تاثیر گذار باشه حتی همین کلمه ی کلیشه ایی عزیزم